Mor Çatı “Kadına Yönelik Şiddet: Kadınların Deneyimleri, Kurumlar ve Mecralar” araştırmasını yayınlandı. Dissensus Araştırma’nın yürüttüğü çalışma 2020 Kasım ve Aralık aylarında İstanbul, Trabzon ve Mardin’de yaşayan ve yaş, eğitim ve sosyoekonomik durumları bakımından çeşitlilik gösteren 29 kadınla derinlemesine görüşme yapılarak gerçekleştirildi.

Rapor Türkiye’de kadına yönelik şiddete dair üretilen bilgi ve pratiklerin çerçevesini genişletmek, mevcut çalışmaları ve bu alandaki bilgiyi değerlendirmek, kadınların deneyimleri ışığında yeni müdahale biçimlerinin geliştirilmesine destek olmak amacını taşıyor.

Araştırma şu sorulara yanıt arıyor:

Kadınlar kendi sorunlarına çare ararken başlarına geleni nasıl tanımlıyorlar?

Şiddet kavramını ne zaman ve nasıl kullanıyorlar?

Şiddete karşı ne zaman ve hangi durumlarda harekete geçiyorlar?

Harekete geçtikten sonra kimlere danışıyor, nerelere gidiyorlar?

Kurumlar nasıl çalışıyor ve birbirleriyle nasıl etkileşime geçiyorlar?

Bu çetrefilli alanda kadınlar, şiddetin içinde ve şiddetten kurtularak nasıl hayatlar kuruyorlar?

Şiddetin normalleştirilmesi

Araştırma, kadınların farklı şiddet biçimlerine bir arada maruz kaldığını ve toplumsal cinsiyet normlarının maruz kaldıkları şiddeti normalleştirmelerine neden olduğunu aktarıyor.

“Bir sene böyle geçti, sürekli bir çaba halindeydim, sürekli eşimin ilgisini tutmaya çalışıyordum ki 2 ay boyunca hiç ailemle görüşmedim, 6 ay boyunca hiçbir arkadaşımla görüştürmedi beni. Şuydu: Ben seninle vakit geçirmek istiyorum, sen evlendin artık eski hayatın yok, benim için de öyle. Öyle söylüyordu ama kendi hayatına bakınca öyle değildi. (K17, 32)”